Onderweg
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
30 November 2013 | Australië, Albany
Our journey continues.. My journey starts.
Wo 27/11 om 6:00 op, alhoewel we pas om 10:00 op Schiphol hoeven te zijn, maar toch gespannen voor de reis; heb ik alles wel geregeld en gepakt. Nog maar X Xtra controleren.
Met z'n zessen naar Schiphol en je voelde de spanning stijgen. Op tijd ingecheckt en nog samen een kop koffie gedronken. Het afscheid is altijd emotioneler dan je verwacht, moest toch wel wat wegslikken na een knuffel van iedereen.
Uiteindelijk vertrekt de B777 van Malaysia Airlines precies op tijd en kan de lange vlucht naar Kuala Lumpur beginnen. Je stelt je erop in, maar eenmaal aan boord vallen 12 uren toch tegen; je kijkt 2 films, probeert te slapen, maar dat lukt mij nooit. De motoren maken ondanks de oordopjes gewoon teveel lawaai. Eenmaal in KL is de tijd ook nog eens vooruitgeschoven en voel het helemaal vreemd. 2 uren wachten... En je hebt net 12u gezeten.. Dus staan te wachten om de benen wat doorstroming te geven. Nog even een berichtje op FB gepost en tot mijn verbazing een reactie. Hier is het weliswaar ochtend, maar in Nederland inmiddels middernacht :) (Thnx Nico).
Gelukkig is het tweede stuk naar Perth 'maar' 5u vliegen. Had ik het eerste stuk nog de eerste rij achter business class en redelijk veel beenruimte, in de A330 was dit weliswaar redelijk, maar niet meer veel. Perth is een vreemd vliegveld. De International terminal is gescheiden van de binnenlandse en hier koets opnieuw om deze reden opnieuw worden ingecheckt. Dus gevraagd naar welke terminal ik moest. Mij werd verteld dat dit vanaf T3 was.. Helemaal aan de andere kant van het vliegveld, waar je met een shuttlebus heen moest. Ondanks dat ik maar beperkt bagage mee mag, was dit met 4 stuks nog een heel stuk. Na 20m eenmaal bij de balie van Virginia Aus, werd mij vriendelijk verteld, dat ik bij T2 moest zijn... direct naast de Int. Terminal :( Opnieuw gezeul en 20m met de bus terug. Gelukkig wordt de 2u wachttijd zo wel een flink stuk verkort. Murphy's law: bij het inchecken blijkt dat ik maar 2 stuks bagage mag inchecken ... Of 40 dollar bijbetalen. Reclameren heeft niet zoveel zin en de lol is er toch al een beetje af, dus maar bijbetalen; spullen moeten toch maar Albany. Gelukkig nog maar een uurtje vliegen. Bij de gate ontmoet ik teamgenoten uit Engeland en Nederland en andere Clipperzeilers (andere teams), maakt het wachten nog aangenamer.
Tijdens de vlucht raak ik in gesprek met een man die naar huis terugvliegt. Hij raakt maar niet uitgevraagd over Clipper; bovenmatig geïnteresseerd. Hij had het al in de haven gezien en belooft tijdens de start te komen kijken. En dit is wat je overal in Albany ziet; erg vriendelijke en enthousiaste mensen. Zeilers van Clipper krijgen gem 10% korting in winkels en restaurants en als je op straat loopt, stoppen mensen spontaan en vragen of je een taxi zoekt en bieden spontaan een lift aan. De slogan Amazing Albany die ze hier als marketing pay-off gebruiken maken ze meer dan waar. In de haven lopen dagelijks ca 50 a 100 vrijwilligers rond die o.a. 'S-morgens zorgen dat er voor de zeilers ontbijt gereed staat.
Als ik aankom zit er al en groep klanten van DLL aan het diner te wachten tot ik ook aanschuif. Ze vragen honderduit en gaan de volgende dag met ons zeilen en lijken erg enthousiast. De jetlag begint er in te hakken; nog steeds niet geslapen. Gelukkig mag ik op tijd afhaken m'n bed opzoeken. De nachtrust doet me goed. Desalniettemin is de jetlag de volgende morgen nog steeds niet helemaal verdwenen en ondanks dat ik niet voor dag en dauw op hoef te staan (team moest de boot al om 6:00 gereed maken) voelt het nog steeds wazig.
Als we de haven verlaten, steekt er al een flinke bries op en de golven lijken in de verste verte niet op wat ik tot nu toe heb meegemaakt. Niet direct heel hoog, maar ze rollen veel verder. Iedereen heeft er veel zin in. Ook nu weer geldt dat de meesten nog nooit hebben gezeild. Dus de crew van OneDLL - in het bijzonder een aantal Wereldzeilers - maken de gasten wegwijs in hoe de boot werkt. Ze leren de zeilen te hijsen, zeilen te vervangen en te trimmen en te laveren. Inmiddels is de wind toegenomen tot 30 knts en helt de boot al aardig over, wat voor de meesten een bijzondere ervaring is. Ze krijgen dezelfde opdracht, als wij tijdens de selectie met 'bootcamp' kregen: een strategie uitdaging. Op een lokale kaart staan eilanden en boeien aangegeven met verschillende punten. Het is dan de kunst om binnen anderhalf uur vanaf een fictieve startlijn - tussen 2 boeien - zoveel mogelijk punten te vergaren door boeien of eilanden te ronden en exact binnen de tijd terug over de start (dan finish) lijn te zijn. Elke minuut later kost strafpunten. Je moet hierbij rekening houden met tij, stroming en wind. Inmiddels was de wind toegenomen tot 40 knts en begon het voor sommigen wel spannend te worden, iedereen kreeg een veiligheidslijn en de wedstrijd werd begonnen. Naarmate de tijd vorderde werden ze steeds competiever en lukte het ze om een goede score neer te zetten. Zelfs toen men nog wat tijd over had en er behoorlijk slecht weer leek aan te komen, wilden ze nog een Xtra boek ronden... dus onder een verschrikkelijke regenbui liepen we weer de haven binnen.
Het is hier weliswaar zomer, maar dit lijkt meer op een NL lente; zonnig, rond de 25o, maar afgewisseld met buien.
Direct na het aftuigen van de boot, was de prijsuitreiking van de vorige etappe. En omdat de OneDLL als derde was gefinisht, werd deze podiumplaats uitgebreid gevierd.
Door de nog aanwezige jetlag was deze dag slopend geweest. Weliswaar was het voornamelijk een zeilteam voor klanten, het team moet wel het nodige verstouwen zo'n dag. Dus na een goed maal, nogmaals op tijd naar bed, terwijl een deel van de crew tot in de late uurtjes Albany onveilig heeft gemaakt om hun podiumplaats te vieren...
Wo 27/11 om 6:00 op, alhoewel we pas om 10:00 op Schiphol hoeven te zijn, maar toch gespannen voor de reis; heb ik alles wel geregeld en gepakt. Nog maar X Xtra controleren.
Met z'n zessen naar Schiphol en je voelde de spanning stijgen. Op tijd ingecheckt en nog samen een kop koffie gedronken. Het afscheid is altijd emotioneler dan je verwacht, moest toch wel wat wegslikken na een knuffel van iedereen.
Uiteindelijk vertrekt de B777 van Malaysia Airlines precies op tijd en kan de lange vlucht naar Kuala Lumpur beginnen. Je stelt je erop in, maar eenmaal aan boord vallen 12 uren toch tegen; je kijkt 2 films, probeert te slapen, maar dat lukt mij nooit. De motoren maken ondanks de oordopjes gewoon teveel lawaai. Eenmaal in KL is de tijd ook nog eens vooruitgeschoven en voel het helemaal vreemd. 2 uren wachten... En je hebt net 12u gezeten.. Dus staan te wachten om de benen wat doorstroming te geven. Nog even een berichtje op FB gepost en tot mijn verbazing een reactie. Hier is het weliswaar ochtend, maar in Nederland inmiddels middernacht :) (Thnx Nico).
Gelukkig is het tweede stuk naar Perth 'maar' 5u vliegen. Had ik het eerste stuk nog de eerste rij achter business class en redelijk veel beenruimte, in de A330 was dit weliswaar redelijk, maar niet meer veel. Perth is een vreemd vliegveld. De International terminal is gescheiden van de binnenlandse en hier koets opnieuw om deze reden opnieuw worden ingecheckt. Dus gevraagd naar welke terminal ik moest. Mij werd verteld dat dit vanaf T3 was.. Helemaal aan de andere kant van het vliegveld, waar je met een shuttlebus heen moest. Ondanks dat ik maar beperkt bagage mee mag, was dit met 4 stuks nog een heel stuk. Na 20m eenmaal bij de balie van Virginia Aus, werd mij vriendelijk verteld, dat ik bij T2 moest zijn... direct naast de Int. Terminal :( Opnieuw gezeul en 20m met de bus terug. Gelukkig wordt de 2u wachttijd zo wel een flink stuk verkort. Murphy's law: bij het inchecken blijkt dat ik maar 2 stuks bagage mag inchecken ... Of 40 dollar bijbetalen. Reclameren heeft niet zoveel zin en de lol is er toch al een beetje af, dus maar bijbetalen; spullen moeten toch maar Albany. Gelukkig nog maar een uurtje vliegen. Bij de gate ontmoet ik teamgenoten uit Engeland en Nederland en andere Clipperzeilers (andere teams), maakt het wachten nog aangenamer.
Tijdens de vlucht raak ik in gesprek met een man die naar huis terugvliegt. Hij raakt maar niet uitgevraagd over Clipper; bovenmatig geïnteresseerd. Hij had het al in de haven gezien en belooft tijdens de start te komen kijken. En dit is wat je overal in Albany ziet; erg vriendelijke en enthousiaste mensen. Zeilers van Clipper krijgen gem 10% korting in winkels en restaurants en als je op straat loopt, stoppen mensen spontaan en vragen of je een taxi zoekt en bieden spontaan een lift aan. De slogan Amazing Albany die ze hier als marketing pay-off gebruiken maken ze meer dan waar. In de haven lopen dagelijks ca 50 a 100 vrijwilligers rond die o.a. 'S-morgens zorgen dat er voor de zeilers ontbijt gereed staat.
Als ik aankom zit er al en groep klanten van DLL aan het diner te wachten tot ik ook aanschuif. Ze vragen honderduit en gaan de volgende dag met ons zeilen en lijken erg enthousiast. De jetlag begint er in te hakken; nog steeds niet geslapen. Gelukkig mag ik op tijd afhaken m'n bed opzoeken. De nachtrust doet me goed. Desalniettemin is de jetlag de volgende morgen nog steeds niet helemaal verdwenen en ondanks dat ik niet voor dag en dauw op hoef te staan (team moest de boot al om 6:00 gereed maken) voelt het nog steeds wazig.
Als we de haven verlaten, steekt er al een flinke bries op en de golven lijken in de verste verte niet op wat ik tot nu toe heb meegemaakt. Niet direct heel hoog, maar ze rollen veel verder. Iedereen heeft er veel zin in. Ook nu weer geldt dat de meesten nog nooit hebben gezeild. Dus de crew van OneDLL - in het bijzonder een aantal Wereldzeilers - maken de gasten wegwijs in hoe de boot werkt. Ze leren de zeilen te hijsen, zeilen te vervangen en te trimmen en te laveren. Inmiddels is de wind toegenomen tot 30 knts en helt de boot al aardig over, wat voor de meesten een bijzondere ervaring is. Ze krijgen dezelfde opdracht, als wij tijdens de selectie met 'bootcamp' kregen: een strategie uitdaging. Op een lokale kaart staan eilanden en boeien aangegeven met verschillende punten. Het is dan de kunst om binnen anderhalf uur vanaf een fictieve startlijn - tussen 2 boeien - zoveel mogelijk punten te vergaren door boeien of eilanden te ronden en exact binnen de tijd terug over de start (dan finish) lijn te zijn. Elke minuut later kost strafpunten. Je moet hierbij rekening houden met tij, stroming en wind. Inmiddels was de wind toegenomen tot 40 knts en begon het voor sommigen wel spannend te worden, iedereen kreeg een veiligheidslijn en de wedstrijd werd begonnen. Naarmate de tijd vorderde werden ze steeds competiever en lukte het ze om een goede score neer te zetten. Zelfs toen men nog wat tijd over had en er behoorlijk slecht weer leek aan te komen, wilden ze nog een Xtra boek ronden... dus onder een verschrikkelijke regenbui liepen we weer de haven binnen.
Het is hier weliswaar zomer, maar dit lijkt meer op een NL lente; zonnig, rond de 25o, maar afgewisseld met buien.
Direct na het aftuigen van de boot, was de prijsuitreiking van de vorige etappe. En omdat de OneDLL als derde was gefinisht, werd deze podiumplaats uitgebreid gevierd.
Door de nog aanwezige jetlag was deze dag slopend geweest. Weliswaar was het voornamelijk een zeilteam voor klanten, het team moet wel het nodige verstouwen zo'n dag. Dus na een goed maal, nogmaals op tijd naar bed, terwijl een deel van de crew tot in de late uurtjes Albany onveilig heeft gemaakt om hun podiumplaats te vieren...
-
30 November 2013 - 18:29
Heleen:
Hey Raymond! Mooi verhaal over je reis, aankomst en eerste 'testdag'. Leuk om te lezen. Wat zul je brak zijn na deze eerste dagen. Voor ons heel moeilijk voor te stellen hoe het daar is. Geniet ervan en blijf vooral berichten posten. Wordt erg gewaardeerd!! Keep safe! Groeten, Heleen -
30 November 2013 - 18:45
Tiny Jansen:
Heftig dit begin. Veel succes verder. -
30 November 2013 - 19:40
Joke:
Groetjes Raymond vanuit Zwartemeer waar je moeder vanavond ook is. Ik zal haar dit reisverslag laten lezen. Geniet er zo veel mogelijk van want denk dat dit eenmalig is toch ??
Groet Joke -
30 November 2013 - 19:48
Grietje Schonewille:
Leuk zo met je mee te leven. Succes! Groetjes van de brikjes uit eext en mij natuurlijk. Dikke knuffel! -
30 November 2013 - 21:01
Klaas En Wilma Bos:
Respect!! Bijzondere ervaring lijkt me. Geniet ervan! -
30 November 2013 - 21:33
Nathalie:
Mooi om al zo snel iets van je te lezen. En hoe het er op de zee er aan toe gaat. Succes en hoop snel weer een mooi verhaal te lezen -
30 November 2013 - 21:58
Nico:
He gozer, mooi om te lezen dat de reis goed verlopen is. Graag gedaan de eerste reactie ....;-)) Heel veel plezier verder!! -
30 November 2013 - 22:32
JOhan:
WOW gaaf hoor! Geniet ervan! -
30 November 2013 - 23:01
Rob Adding:
Hoi Raymond,
Heel leuk om je belevenissen mee te lezen. Ben nog steeds lichtelijk jaloers, maar geweldig dat je dit avontuur mag meemaken.
groeten Rob -
01 December 2013 - 12:18
Karin:
Geweldig om dit te lezen. Alle succes! -
01 December 2013 - 22:27
Ruud:
Hoi Raymond, lange vliegreis, jetleg en dan gelijk een testrace tjonge wat een aankomst.
Gaaf hoor! In ieder geval is de reis goed verlopen. Heel veel plezier verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
